Ałtajczycy dawniej zwani byli Ojrotami. Jest to ludność tubylcza zamieszkująca głównie obszar gór Ałtaj. Nie tworzą całkowicie jednolitej zbiorowości, będąc pod względem etnogenetycznym konglomeratem licznych plemion, z których władze radzieckie starały się uczynić jeden naród, chociaż już wcześniejsze długotrwałe współżycie w znacznym stopniu przyczyniło się do ich integracji.

Należy wiedzieć, że pierwotnie Ałtajczykami nazywano jedynie tureckojęzyczne plemiona zamieszkujące Górny i Kuźniecki Ałtaj. Obecnie dzieleni są na dwa większe ugrupowania: Ałtajczycy południowi (Telengici, Teleuci, Telesi, Ałtaj-Kiży) i północni (Czałkańcy, Lebiedińcy, Kumandyjczycy, Tubałarzy). Początki Ałtajczyków sięgają IV wieku, wówczas zaczął się bowiem proces wydzielania konfederacji plemion Tele i Tugju z tureckojęzycznych Hunów. Następnie rozpoczął się długotrwały okres kształtowania się plemion Ujgurów, Oguzów i Jenisiejskich Kirgizów, które stanową źródło genezy Ałtajczyków.

Podstawą bytu Ałtajczyków była hodowla zwierząt (koni, jaków, bydła, kóz i owiec). Do kolonizacji rosyjskiej Ałtajczycy, szczególnie północni, zajmowali się uprawą ziemi, pozyskując ją poprzez wycinkę i wypalanie lasu Dużą rolę odgrywało również myślistwo, rybołówstwo i zbieractwo. Należy wiedzieć, że współcześni Ałtajczycy prócz hodowli prowadzą uprawy roślin paszowych, tytoniu, chmielu, owoców i warzyw. Mieszkają zarówno w drewnianych chatach zrębowych (wpływy rosyjskie), jak i tradycyjnych jurtach (w przeszłości również w ziemiankach i półziemiankach). Organizacja społeczna oparta jest na tradycji rodziny patriarchalnej i małżeństwie monogamicznym (niegdyś charakterystyczne były związki endogamiczne), jedynie u południowych Ałtajczyków istniały do początku XX wieku małżeństwa poligamiczne. Zawieranie małżeństw związane jest tradycyjnie z różnymi formami odpłatności (tzw. kałymem), wnoszonymi przez kandydata na męża, oraz swatami.

W przeszłości wybranki również porywano. Ałtajczycy wyznają przede wszystkim burchanizm – synkretyczną religię powstałą na początku XX wieku z połączenia buddyjskiego lamaizmu z elementami szamanizmu, a także prawosławie i islam, nieliczni są katolikami i baptystami.