Był to najstarszy (VI wiek p.n.e., według innych badań IV wiek p.n.e.) i największy cyrk rzymski, w którym odbywały się głównie wyścigi rydwanów oraz inne popisy hippiczne, a także (do wzniesienia Koloseum) walki gladiatorów.

Położony był w dolinie między wzgórzami Palatyn i Awentyn. Pierwotnie tor wyścigów był kolisty, później uzyskał charakterystyczny wydłużony kształt litery U.

Zarówno w okresie królestwa, jak i w początkach okresu republiki wszystkie konstrukcje były drewniane. Pierwsze murowane zabudowania (stajnie i wozownie) powstały około 174 roku p.n.e. Circus Maximus rozbudowali Cezar oraz August. Widownia (z 3 stron), która składała się z 3 poziomów przedzielonych przejściami (najniższa sekcja – kamienna, 2 wyższe – drewniane), mogła pomieścić oko 150 tysięcy widzów (niekiedy powiększana przez drewniane dobudówki do 250 tysięcy miejsc). August zbudował loże cesarską („pulvinar”), która była bezpośrednio połączona z kompleksem pałaców cesarskich na Palatynie.

Wyznaczane były również specjalne miejsca dla senatorów i ekwitów. Parter na zewnątrz Circus Maximus składał się z rzędu arkad, które mieściły kramy i wejścia do korytarzy prowadzących na widownię. Przez środek na Circus Maximus, wzdłuż jego osi podłużnej, przechodził mur, tzw. spina, wokół którego przebiegała trasa wyścigów. Na końcach spiny znajdowały się mety, na których zawracały zaprzężone bigi, trygi i kwadrygi podczas wyścigów. Była ona ozdabiana posągami, obeliskami i kaplicami bóstw. Arenę początkowo oddzielał od widowni rów („euripus”), za panowania cesarza Nerona zastąpiono go drewnianą barierą. Circus Maximus był w okresie cesarstwa wielokrotnie przebudowywany, zwłaszcza po pożarach. Po kolejnym został odbudowany przez Domicjana i Trajana, uzyskując ostatecznie rozmiary i formę (długość areny wynosi 568 metrów, natomiast szerokość między 75-87 metrów).

Widownia mogła pomieścić prawdopodobnie około 320 tysięcy osób. Później został odnowiony przez Konstantyna Wielkiego. Warto dodać, że do budowy Circus Maximus używano drewna, tufu, trawertynu, cegieł i marmuru. Circus Maximus nie zachował się do współczesnych czasów.